Przesyłki ADR / DGR

Transport Materiałów Niebezpiecznych

Materiały niebezpieczne to takie towary, które ze względu na swoje właściwości i charakterystykę, stwarzają potencjalne niebezpieczeństwo. Te właściwości materiałów (uważane za niebezpieczne) nie będą stanowiły żadnego zagrożenia w transporcie, jeżeli zostaną przedsięwzięte odpowiednie środki. Definicja towarów niebezpiecznych nie obejmuje tylko towarów niebezpiecznych w dosłownym znaczeniu tego słowa, takich jak kwasy, materiały wybuchowe czy trucizny, ale także materiały takie jak: magnesy, gazy chłodnicze, wybielacze, aerozole i wiele innych towarów codziennego użytku.

Zasady rządzące międzynarodowym transportem materiałów niebezpiecznych:

drogą napowietrzną zawarte są w Dangerous Googs Regulations Międzynarodowego Zrzeszenia Przewoźników Lotniczych (IATA), na podstawie Załącznika 18 do Konwencji w sprawie Bezpiecznego przewozu materiałów niebezpiecznych drogą napowietrzną – Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) agendy ONZ, zwanymi Technicznymi Instrukcjami ICAO.
transportem drogowym są zawarte w Umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) – Europejskiej Komisji Gospodarczej (EKG).

Zasadniczo, materiały niebezpieczne zostały podzielone na różne klasy i podklasy zgodnie z zagrożeniem, które stwarzają. Na tej podstawie opracowane zostały szczegółowe listy dla każdej z gałęzi transportu dla poszczególnych materiałów, który wskazuje klasę lub podklasę obejmującą każdy materiał, jak również możliwość jego akceptacji do przewozu (drogą napowietrzną lub transportem drogowym) i warunki, które musi dany towar spełnić. Natomiast stosowanie systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych (Numerów UN) zapewnia kompatybilność pomiędzy międzynarodowymi środkami transportu, tak więc przesyłka może być przewożona przez więcej niż jeden z nich bez konieczności ponownej klasyfikacji i przepakowania na pośrednich etapach przewozu.

Dla każdego z rodzajów transportu opisano również ogólne wymagania dotyczące pakowania oraz Instrukcji Pakowania, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa materiałów niebezpiecznych w transporcie lotniczym i transporcie drogowym, poprzez użycie odpowiednich opakowań i zastosowanie odpowiedniego sposobu ich pakowania. Wymagania dotyczące pakowania obowiązują w prawie wszystkich okolicznościach; Instrukcje Pakowania wymagają głównie stosowania opakowań atestowanych UN (opakowań certyfikowanych), ale czasami nie są one konieczne, na przykład jeśli materiały niebezpieczne transportowane są w ilościach ograniczonych (Limited Quantity). Ilość materiału, który można umieścić w opakowaniu wewnętrznym jednej sztuki przesyłki jest ściśle określona. Ma to zminimalizować naturalne zagrożenie stwarzane przez materiały niebezpieczne, tak aby w przypadku wystąpienia zdarzenia nie dopuścić do poważnych obrażeń ciała lub poważnych uszkodzeń mienia.

Po zapakowaniu materiałów niebezpiecznych należy oznaczyć zawierające je sztuki istotnymi informacjami jak numer UN oraz przymocować do nich etykiety przedstawiające wszystkie potencjalne zagrożenia stwarzane przez zawartość opakowań. Ma to zapewnić rozpoznawalność przesyłek zawierających materiały niebezpieczne oraz być ostrzeżeniem o występowaniu potencjalnych zagrożeń bez konieczności odwoływania się do towarzyszących im dokumentów.

Dokument transportowy dla materiałów niebezpiecznych jest dołączany do większości przesyłek w celu zapewnienia szczegółowych informacji o tych materiałach, tak aby jeśli zachodzi potrzeba, mieć niezależny sposób identyfikacji zawartości przesyłek.

Bezpieczeństwo
Materiały niebezpieczne mogą być przewożone bezpiecznie, zakładając, że pewne środki bezpieczeństwa zostaną przedsięwzięte. Zasady i procedury obejmują:

właściwą klasyfikację materiałów niebezpiecznych;
upewnienie się, że zakazane towary nie są przewożone, chyba że wprowadzony został wyjątek;
korzystanie z opakowań, które spełniają wyszczególnione wymogi oraz upewnienie się, czy przestrzegane są limity towarów na opakowaniu;
zapewnienie całemu odpowiedzialnemu personelowi obowiązkowych, regularnych i właściwych, w rozumieniu przepisów, szkoleń;
właściwe deklarowanie materiałów niebezpiecznych;

Szkolenie w zakresie transportu materiałów niebezpiecznych stanowi ważną pomoc w zrozumienia filozofii i wymagań określonych w Instrukcjach Technicznych i Umowie europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).
Każdorazowo nasz zespół specjalistów jest szkolony z nowości przepisów, oznaczeń jak również regularnie odświeża swoje zdobyte klasyfikacje i licencje.

Jednak w dużej mierze odpowiedzialność NADAWCY w transporcie lotniczym zgodnie z 1.3 IATA DGR mówi o jego obowiązkach takich jak :

stosować się dokładnie do zaleceń podręcznika ICAO – TI, kiedy wysyła materiały niebezpieczne transportem lotniczym,
przestrzegać wszelkich przepisów obowiązujących w każdym państwie – pochodzenia przesyłki, tranzytu i destynacji,
upewnić się, że materiały niebezpieczne nie są zabronione w transporcie lotniczym,
upewnić się, że przedmioty czy materiały są odpowiednio zidentyfikowane, zaklasyfikowane, zapakowane, oznaczone, mają odpowiednie etykiety i dokumenty zgodnie z TI – ICAO;
upewnić się, że wszystkie osoby zaangażowane w przygotowanie przesyłki materiałów niebezpiecznych zostały odp[odpowiednio przeszkolone, tak iż są w stanie przejąć odpowiedzialność związaną z transportem lotniczym materiałów niebezpiecznych (w przypadku, gdyby Nadawca nie posiadał przeszkolonego personelu, może wynająć inne osoby / firmy do reprezentowania go i przejęcia całej odpowiedzialności za przygotowanie przesyłki; osoby takie muszą być odpowiednio przeszkolone).

Obowiązki NADAWCY w transporcie drogowym zgodnie z 1.4.2.1 Umowy ADR:
Nadawca towarów niebezpiecznych zobowiązany jest dostarczyć do przewozu tylko takie przesyłki, które spełniają wymagania ADR, a w szczególności powinien:

upewnić się, że materiały niebezpieczne są sklasyfikowane i dopuszczone do przewozu zgodnie z ADR;
zaopatrzyć przewoźnika w informacje i dane w formie możliwej do udowodnienia, oraz, jeżeli to konieczne, wymagane dokumenty przewozowe oraz dokumenty towarzyszące (zezwolenia, dopuszczenia, powiadomienia, świadectwa itd.);
używać wyłącznie opakowań, dużych opakowań do przewozu luzem (DPPL) oraz cystern (pojazdów-cystern, cystern odejmowanych, pojazdów-baterii, MEGC, cystern przenośnych i kontenerów-cystern), które są dopuszczone i odpowiednie do przewozu danych materiałów oraz posiadają oznakowanie wymagane przez ADR;
stosować się do wymagań dotyczących sposobu nadania i ograniczeń wysyłkowych.

Klasyfikacja Materiałów Niebezpiecznych

Poprawna klasyfikacja towarów niebezpiecznych ze strony Nadawcy gwarantuje, że wymogi transportu dla tego konkretnego towaru zostaną spełnione.

Kiedy materiały niebezpieczne są niebezpieczne?

Materiały niebezpieczne stają się przede wszystkim niebezpieczne w momencie, kiedy wydostają się z pakowania i/lub wchodzą w kontakt z inną substancją i zaczynają reagować. Materiały niebezpieczne stają się przede wszystkim niebezpieczne w momencie, kiedy wydostają się z pakowania i/lub wchodzą w kontakt z inną substancją i zaczynają reagować.

Niepoprawna klasyfikacja może doprowadzić do niewłaściwego zapakowania, oznaczenia, załadunku i informacji.

Niektóre przykłady niebezpiecznych reakcji chemicznych:

Kwasy (takie jak elektrolit) i zasady (takie jak soda kaustyczna) atakują lekkie metale, z których wykonane są samoloty;
Gazy łatwopalne (takie jak aerozole czy te w butlach turystycznych) mogą stanowić z powietrzem mieszankę wybuchową;
Tlen reaguje z tłuszczami powodując samoistny pożar.

Klasa lub podklasa	Klasyfikacja zagrożeń
1	Materiały wybuchowe
1.1	Materiały wybuchowe stwarzające zagrożenie wybuchem masowym
1.2	Materiały wybuchowe stwarzające zagrożenie rozrzutem, ale nie wybuchem masowym
1.3	Materiały wybuchowe stwarzające zagrożenie pożarem i małe zagrożenie rozrzutem lub oba te niebezpieczeństwa
1.4	Materiały y wybuchowe stwarzające tylko małe zagrożenie
1.5	Materiały wybuchowe bardzo mało wrażliwe, ale stwarzające zagrożenie wybuchem masowym
1.6	Przedmioty wybuchowe niewrażliwe, które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym

2	Gazy
2.1	Gazy łatwopalne
2.2	Gazy niepalne, nie toksyczne
2.3	Gazy toksyczne

3	Materiały ciekłe łatwopalne

4	Materiały stałe łatwopalne, materiały samozapalne oraz materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne
4.1	Materiały stałe łatwopalne; materiały samoreagujące i materiały wybuchowe stałe odczulone
4.2	Materiały samozapalne
4.3	Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne

5	Materiały utleniające I nadtlenki organiczne
5.1	Materiały utleniające
5.2	Nadtlenki organiczne

6	Materiały toksyczne i zakaźne
6.1	Materiały toksyczne
6.2	Materiały zakaźne

7	Materiały promieniotwórcze

8	Materiały żrące

9	Różne materiały niebezpieczne